Birhan Keskin'in okuduğum 4. Eseri öncekilerden farklıydı bu daha ilahiydi. Peki nedir ilahi. Bana şiir hep ilahi gelmiştir. İnsanın yaratabileceği en üstün dil. En üstün anlatı. Sadece dinler de değil toplumların hepsinde dilin büyük bir önemi vardır. Onu en iyi kullananlar da ilahi ve tanrısal özellikler atfedilmiştir. Bir çok din de yine dilin şiirin kendisinden çıkmıştır. Bunun sebebi insanın şiire olan ilgisi değil ilahi olanı anlayabilmenin en kolay yolu bundan geçmiştir. Biraz tanım gibi bir giriş yaptıktan sonra, bu kitabı ilahi olarak nitelememin sebebi önceki kitaplarında dile değil sanata önem veren Birhan Keskin bu kitaptaki şiirlerde dili kullanmaya buna edebileştirmek için bir çabaya girdiği düşünüyorum.
"Kurtar beni! Daha fazla olemem
Ah Ingeborg,
Neden mi?
Bilmiyorum. "
diyerek sanata bir sorgu kattığını hissettim. Dili daha iyi kullanması beni önceki kitaplardan sonra daha güçlü addedebileceğim bir Birhan Keskin figürü görmeme sebep oldu.
"Sana söz yakışır, elma de. "
Bazı abes sözlerden şiir yaratması da puan kırmama sebep olan olgu oldu. Ben böyle abes sözlerin şiir olmasını pek sevmiyorum. Bunun yazar için belki de önemli bir yanı anısı hatırası olabilir ancak şiirden bu kadar uzak olması beni çok mutlu etmiyor. Bunların dışında Birhan Keskinin şiirlerini zaten sevdiğim için okurken zevk aldım. Biraz fazla vasat şiir vardı kitapta sadece. Çok beğendiğim şiir sayısı önceki kitaplarda daha fazlaydı. Daha önceki incelemelerimde belirttiğim gibi bence şiir kitaplarının hepsinde vasat şiirler vardır bunların sayısı ne kadar azsa o şair o kadar iyidir bana göre. Her şairin iyi ve vasat şiirleri vardır çünkü. Yani bu kitapta da
Fakir Kene kitabından daha fazla vasat şiir okudum diyebilirim. Tabii çok güzel şiirlerin sayısı da hayli fazlaydı.
