OTHELLO SENDROMU!
Okuduğum bir 
Sevme Kusurları kitabının bir bölümünde , William Shakespeare'in Othello 'sunun piskolojiye 'OTHELLO SENDROMU' olarak girdiğini bahsetmişti. Hatta konusu doğru sevgi olan çoğu kişisel gelişimlerin içinde de geçiyordur.
Othello Sendromu: Sanrısal Kıskançlık
Kitapta geçtiğine göre Othello sendromu;
"Takıntılı ve kaygılı bir kıskançlık biçimidir Othello Sendromu. Her iki taraf içinde yorucu, yıpratıcı ve tehlikelidir. Othello Sendromu yaşayan kişi, sevgi nesnesi olarak seçtiği kişiyi mülkü gibi sahiplenmiştir, sözde onu korumak güdüsü yüzünden endişeli ve dikkatlidir.
Obsesyon ve kaygı bozukluğunun ilerlediği hallerde kişi, karşı koyamadığı, engin bir şüphe denizinin azgın dalgalarına karşı yüzmeye çalışıyordur. Sürekli kuşkuludur, sürekli aldatıldığı yönünde endişelidir. Ortada kuşku duyulacak hiçbir şey olmamasına rağmen, kuruntuları sayesinde yazdığı senaryoların gerçekligine bile ikna edebilir kendini. Küçük hüsnükuruntular, kişinin acı gerçekliği haline dönüşür."
Kitapta bahsettiği gibi bu şekilde psikolojiye Sanrısal Kıskançlık olaraka girmiştir Othello Sendromu.
Bu Othello Sendromu öğrendiğimde Othello'yu okumaya karar verdim. Ve şuana kadar elime aldığım ilk tiyatro kitabı. Hüzünlü sonuyla bende tesiri büyük oldu. William Shakespeare bu eserinde insanlarla kurduğumuz ilişkilerde en tehlikeli olan duyguyu, kıskançlığı işlemiştir. Birbirlerini büyük bir tutkuyla, aşkla seven iki kişin hazin sonun bir kuşku sonucu doğan kıskançlığın getirdiğini gösterdi.
"Kuşku uyandıran bir düşünce tatsız gelmez önce.
Ama aslında zehirlidir, insanın kanına bir girdi mi
Yanıp tutuşur kükürt ocağı gibi."
Bu şekilde içindeki kuşku yanıp tutuştu Othello' da. İçinde beslediği kıskançlık canavarı hem sevdiğine hem kendine zarar verdi.
William Shakespeare Othello ' nun büyük aşkını şu cümleyle " Othello'nun ruhu zincirlidir Desdemona'nın aşkına" tasvir etmesi benim için yetti. Kitap boyunca okurken hisleri o kadar güzel yansıttı ki elimden kalemi bırakamadım. Her sayfa da illaki altını çizebileceğim bir yer çıktı.
Hele kitabın sonu efsaneydi. 'Keskin sirke küpüne zarar' denilir. Othello 'ya zarar getiren şey de kıskançlığı oldu.
"Benim için, akılsızca ama çok seven biri deyin,
Kolayca kıskanmayan, ama bir kez de kıskandı mı
Kendini kaybeden biri diye söz edin benden."
Othello 'nun deyimiyle onu böyle hatırlayacağım :(
Yine onun deyimiyle "Kendi kavminden daha değerli bir inciyi fırlattı attı" işte bu çok kötü bir son oldu.
William Shakespeare içinde fesatlığın, kıskançlığın, yalanın dürüstlüğü ezip gectiği ve insani özelliklerin körelip yerini kişisel çıkarlara bıraktığı bir eseridir. Tabi benim yorumum. Sizlerde okuduğunuz zaman bu esere bayılıcağınızı umuyorum.
Hepinize çok keyifli okumalar diliyorummm:))
Othello
William Shakespeare
··
1 artı 1'leme
·3.211 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.