YT
@YT1610
Dr
Lisans+ İhtisas 2/6
4 Şubat
3409 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Aşırılık dışkıdır," diye yazıyordu Odo Analoji'de. "Bedende kalan dışkı da zehirdir."
Sayfa 91Kitabı okudu
Erkeğin istediği özgürlüktür. Kadının istediği mülkiyettir. Seni ancak başka bir şeyle takas edebilirse serbest bırakır. Bütün kadınlar mülkiyetçidir.
Sayfa 53Kitabı okudu
Kimoe'nin düşünceleri hiçbir zaman bir doğru üzerinde ilerleyemiyordu; şunun çevresinden dolaşıp bundan kaçınmak zorunda kalıyor ve en sonunda son bir darbeyle duvara tosluyordu. Düşüncelerinin çevresinde duvarlar vardı ve sürekli onların arkasında gizlendiği halde varlıklarından tümüyle habersiz görünüyordu.
Sayfa 23Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Kız kardeşi ile sevgilisinin, kendi sınıfından ve Ruth'un sınıfından bütün insanların ufacık hayatlarını, yine ufacık formüllere göre sürüklediklerini birer birey olamadan ve esiri bulundukları çocukça birtakım formüller yüzünden hayatı gerektiği gibi yaşayamadıklarını gördü. Bu insancıklar daima birbirlerine sokulup hayatlarına birbirlerinin fikrine uyarak biçim veriyorlardı.
Sayfa 330Kitabı okudu
Geçmişe ait herşey bittiğine, yeni sayfa çevrildiğine göre, bir ömürdü geçen.
Sayfa 282Kitabı okudu
Yaşanmış günler yaşanacak günlerin içinde erir; saatlerin günün içinde, haftaların ayların içinde eridiği gibi.
Sayfa 257Kitabı okudu
Martin hayattan birşey yakalamış ve onu öyküsünde hapsetmeye çalışmıştı. Onun Ruth'a okuduğu şey, hayattaki büyük şeykerden biriydi, yoksa cümle tertibi ya da noktalı virgül falan değil.
Sayfa 159Kitabı okudu
İnsan kaybettiği birşeyi ararken, defalarca bir yere bakıp orada olmadığını bile bile yine son bir umutla aynı yere bakar ya, ben de öyle olmadığını bildiğim halde beyhude bir beklentiyle 'İyi mi?' diye sordum.
Sayfa 199Kitabı okudu
Geride bir yerde kaldım ben. Dünde kaldım. Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin önemi yok. Dünde kaldım. Hevesim kaçtı, durdum. Sonra ayaklarım sana bahsettiğim o yere götürdü beni. Geride kalanların gittikleri yere. Bu yaşa gelmiş adamın söyleyeceği şey değil ama ben herkese küstüm Jülide.
Sayfa 171Kitabı okudu
Biz zannediyoruz ki insan ölünce çürümeye başlar. Doğru değil. İnsan doğduğu andan itibaren çürümeye başlıyor. İnsanı çürüten ölüm değil, hayattır.
Sayfa 169Kitabı okudu
Kendi hayatımın gürültüsünden kulaklarım sağırlaştığı için bir başkasının hayatından gelen kısık sesleri duyacak halde değildim.
Sayfa 147Kitabı okudu
Nefesi bitti demişti birisi. Ne garip bir bedenden nefesi çekince et yığınına dönüşüyor; o küçücük nefes hayatın kendisi oluyor.
Sayfa 123Kitabı okudu
Yalnızlık denen uçurumun kıyısında yuvarlanırken, can havliyle bir yerlere tutunsam belki düşmeyecektim, emin değilim, belki buna rağmen düşecektim ama gururum el vermediğinden hiçbir yere tutunmadım ve bunu bile isteye seçmiş gibi yuvarlandım aşağıya.
Sayfa 37Kitabı okudu