Kıymetli İsmet Özel’in bugün bir konuşmasına denk geldim. O kadar yaşlanmış ki içimde kırgınlık oldu bu durum. Kendisini görmeden. İmzasını alamadan. Sohbetine dahil olamadan. O genç coşkulu sesinin, yaşlılık hastalığına yenik düştüğünü gördüm ve üzüldüm. Edebiyat hazinelerimizin varlığını yaşarken anlayamıyoruz ne yazık ki. Her gün kendisinden dinlediğim şiirleri ezberledim artık ve her gün yeniden dinliyormuş gibi hep farklı anlamlar çıkartıyorum. Bir insan bu cümleleri nasıl kurabilir diyorum, bir zihinden böylesine kelimeler nasıl dökülebilir. Yalnızken, mutluyken, kafam karışıkken şiirleriyle hep ayakta kaldım. Bu dünyada şuan Özel ve değerli bir şairle birlikte nefes alıyoruz. Ömrü uzun olsun…
Aynı şeyleri ben de düşünüyorum. Nerde “İsmet Özel” ile başlayan bir yazı okusam, bu yazı da dahil,korkuyla devam ediyorum. Kötü bir haber duyacağım diye…
İstanbula yolum düşerse bu sefer muhakkak kendisini görmeye niyetim var bu sebeple kendisini göreyim diye dua ediyorum umarım bir gün kendisi ile görüşme imkanı buluruz ☺️