Ben de sevdim bir vakitler. Aşkına düştüm bir gül yüzlünün. Hırka yı yaktım, gönlü büryan eyledim. İsmini işittiğim vakitlerde kendimi kaybettim, Mecnuna yoldaş eyledim. Kara gözlerini sırrıma sır, onsuz bir günü kendime asır eyledim. Sonra sultan bildim gönlüme onu evvelce gönlümü abad eyledim. Bildim ki hane abad olmadan sultan girmiyordu. İsmi canımı deliyor, işittiğim an bütün dertlerim nihan oluyordu.