Bir gece sevdiğim içeri girdi.Yerimden öyle bir fırlamışım ki elbisemin eteği odayı aydınlatan mumu söndürdü. Güzelliği ile karanlığı dağıtan sevgilim sordu; Ben gelince neden ışığı söndürdün?..
Dedim ki; Güneş doğdu zannettim...
+ Beni artık sevmiyorsun öyle mi?
- Ben seni seviyorum da seni sevmeyi eskisi kadar sevemiyorum. Hani eskiden seni sevmenin birbirimizi sevmenin yeşil gevrek bir tadı vardı. Seni güldürmemin lezzeti damağıma yerleşir orada mutlu mesut yaşardık. Yani birşey olduğu vakit ilk bunu koşayım gideyim Asuman’a söyleyeyim tarzında bir haberci telaşı olurdu
+ Şimdi ne oldu peki?
- Bilmiyorum Asuman bilmiyorum. Kalbim bir kuyunun dibindeki suyun içinde nefes almaya çalışan bir gariban. Yukarıya tırmanmaya çalışıyor ama ne yapsın kuyunun duvarları düz, kuyunun duvarları sarp.#Birdemettiyatro